22-4-2018
Ik eindigde mijn vorige blog dat ik nieuws heb. En nee ik ben niet zwanger (thank god!) maar ik heb een baan! Ik moet bekennen dat ik in het begin misschien te selectief was in de baantjes die ik wilde doen. Ik had gesolliciteerd om te werken op exclusieve cruise boten, whale watching boten, parelduikboten, maar zonder succes. Ik heb wat afgebeld en elke keer werd me gezegd: “We hebben voor nu niemand nodig, maar volgende week weet ik meer.” Dus de week erna belde ik weer, en weer, en weer. Het bleek nogal vroeg in het seizoen te zijn; geen walvissen, nog geen parelboten die hun seizoen begonnen en geen toeristen. Ik had mezelf een datum gegeven dat als Ray de volgende keer terug zou komen van de boot, ik 20 CV’s zou uitprinten en alle plekken langs zou gaan wat ik me maar kon bedenken. Mijn plan B.
Ik was inmiddels behoorlijk gefrustreerd dat ik nog steeds geen baan gevonden had en ze me maar aan het lijntje hielden. Want de eerder genoemde plekken, dat was wat ik wilde. Niet in een restaurant of bar werken. Maar na een paar weken hardlopen op het strand, elke dag de zonsondergang kijken, mountainbiken en bankhangen raak je zelfs daar ook wel op uitgekeken en zeker als je een baan wil vinden! En in dat Caravan Park leerde ik niemand kennen. Er liepen wat dronken aboriginals ’s avonds over het caravan park en dat was het dan wel. Niet de mensen om vrienden mee te maken.
Dus dat was dat. De maandag nadat Ray terug kwam van de boot ben ik naar de bieb gegaan, heb ik mijn CV’s uitgeprint en ben ik langs gegaan bij restaurants, hotels, hostels en resorts. En deze keer met resultaat!
Ik vond een advertentie bij een winkel om in een tuin te werken en ontmoette meteen de eigenaresse van de winkel. En wat bleek, ze woont in één van de mooiste huizen in Broome. Want er is één huis in Broome bij een prachtige plek, Gantheaum point (waar het natuurlijk zwembad tevoorschijn komt bij laag tij, wat ik in mijn vorige blog vertelde), waar je op uitkomst na een paar kilometer over een zandpad en een prachtig uitzicht hebt over de azuurblauwe zee en rode kliffen.
Toen ik de eerste keer naar Gantheaum point ging met Ray en een vriend zeiden we tegen elkaar: ”Wie daar woont heeft echt veel geluk”. Nou, daar woont dus Cori. Ze zocht iemand om te helpen in de tuin en ik mocht de volgende dag al komen. Top!
Daarna aan de overkant was een leuke, hippe lunchroom en ze vroeg me om de volgende dag een try-out te doen. Ze zochten iemand per direct. Na wat wikken en wegen besloot ik ‘s ochtends toch om het niet te doen en belde ik haar netjes af. Na het telefoontje had ik eigenlijk spijt want hoe stom is het dat ik bijna een baantje had en het af zeg.
Maar goed, ik dus naar Cori en mijn god, wat een prachtig huis! En een enorme tuin! Het pad naar het huis is alleen al ellenlang. Ze waren 6 weken weg geweest en het pad stond vol met onkruid. Dat was dus mijn baan: onkruid plukken. En ik moet eerlijk zeggen, het was eigenlijk best relaxed. Super lieve mensen en je hoeft gewoon nergens aan te denken. Geen druk, geen stress, met de geur van de zee en op de achtergrond het geluid van het water wat tegen de rotsen aan klotst. Heerlijk. En ik mocht komen en gaan wanneer ik wilde. 6.00u begon ik de dag omdat het anders zo belachelijk heet werd en rond 10/11uur stopte ik. Doorweekt van het zweet. Maar toen werd ik de volgende dag gebeld door de Cable Beach Club Resort & Spa. Het grootste resort van Broome en vrij exclusief. Ze zochten iemand voor in de winkel/tour desk.
Aan de telefoon deed ik mijn sollicitatiegesprek en terwijl ik een uur erna een biertje aan het drinken was met Ray en een vriend werd ik gebeld dat ik langs kon komen om mijn werkkleren op te halen. De volgende dag kon ik beginnen. Wauw top! Om 6.00u stond ik bij Cori het onkruid te wieden (Ray hielp ook mee in de tuin) en om 13.00u werd ik ingewerkt bij de Cable Beach Club.
Ik moest poseren...
Oh mijn god, ik werd overweldigd door informatie. Je moet alles weten van Broome en omgeving, alle tours uit je hoofd leren en alles wat we verkopen, bestellen, balansen opmaken. Ineens een compleet andere wereld. Ik kreeg een pakket mee van alle brochures van alle tours die we aanbieden als huiswerk. De eerste dagen dacht ik: Ohjeej, is dit wel een goed idee? Mijn Engels is niet perfect en dan moet ik ineens tours gaan verkopen aan Australiërs met veel geld.
Het resort heeft VIP kamers waar mensen tussen de 3000 dollar voor betalen per nacht met privé butler. En dan heb je mij; niet uit Broome, niet uit Australië en nog nooit in toerisme gewerkt. Ik zal je eerlijk zeggen dat de eerste weken echt pittig waren. Maar nu voel ik me echt een geluksvogel. Ik moet bekennen dat ik dol ben op mijn baan.
Ik heb 2 super leuke, lieve collega’s en met zijn drieën draaien we de boel. Collega’s van andere plekken leren me steeds meer kennen en zijn allemaal super vriendelijk. Op een paar enkelingen na natuurlijk, maar waar heb je dat niet. Je komt regelmatig interessante figuren tegen en ongelofelijk hoe sommigen hun geld uitgeven. Of het niks is. Sommigen boeken tours met een totaliteit van zo’n 7000dollar en boeken dat in een kwartier.
Natuurlijk heb je ook doodnormale mensen die sommige tours ook belachelijk duur vinden. We verkopen kayaktours tot 4WD’s-Tours tot vluchten over de Kimberley (het afgelegen gebied) tot Astro tours tot birdwatching tot helicoptervluchten, fishing charters (privé of met groepen), cruises etc. Je kunt het zo gek niet bedenken, zelfs hovercrafts tours.
En als je Broome en de Kimberley door de ogen van een toerist bekijkt is dit gebied toch wel heel bijzonder. Buiten Broome en Derby woont dus helemaal niemand in de Kimberley, alleen een paar kleine Aboriginal communities.
En wat het aller aller aller mooiste is aan mijn baan, is dat ik uitgenodigd word om mee te gaan voor verschillende tours zodat ik ze beter kan verkopen! Daar had ik dus geen moment bij stil gestaan toen ik opgebeld werd voor de baan!
Een paar weken geleden heb ik mijn eerste tour gedaan naar de Horizontale watervallen. Dat is dus voor Australiërs echt een once-in-a-lifetime experience (en ook ik ben om!). Heel populair maar ook heel duur. En ik mocht gewoon gratis mee! Zo’n tour kost 900 dollar voor een dag!
Ray mocht mee met een korting en die was zo gelukkig want hij wilde dat altijd al een keer doen maar voor ons soort mens is het gewoon te duur.
Om 5.30u werden we opgepikt en naar het vliegveld gebracht voor een vlucht van een uur met een, jawel, WATERVLIEGTUIG! Mijn god, ik voelde me net een klein kind. Ik stond zowat te springen voor het watervliegtuigje
Je landt op een afgelegen plek, tussen de bergen door en komt uit op een baai waar een platform is van een paar huisboten van het bedrijf met een helicopter, een jetboot en een haaienkooi. Het leek of ik in een film terecht kwam.
Dit is het enige bedrijf die daadwerkelijk door de horizontale waterval vaart met een 1200pk speedboot. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik daar ben geweest als ik het nu zo uit typ. Het was zo spectaculair mooi.
Oké, een horizontale waterval, het klinkt een beetje vreemd niet? Maar wat er dus gebeurt is dat dagelijks het hoog tij en laag tij 11 meter verschilt. 11!! Dat is toch niet te geloven?! Alleen in Canada is er een gebied waar ze zo’n groot verschil hebben tussen hoog en laag tij.
Tijdens het zakken of opstijgen van het tij ontstaat er een ongelofelijke kracht tussen 2 kloven/spleten. Aan de ene kant van de kloof was het water 4 meter hoger dan aan de andere kant en is zo’n 40 meter diep. Er ontstaan daarom enorme waterkolken onder water.
Als het tij op zijn hoogste is stopt het 30 seconde met stromen en daarna gaat het water met alle kracht weer de andere kant op. Ik vind het echt een natuurwonder. Het is gewoon niet op foto vast te leggen.
Je kon dus ook de kooi in om de haaien te zien die daar rondom de boot zwemmen. Toen we op het platform stapten vanuit de boot zagen we al een joekel rondzwerven. Maar wat een prachtige beesten. Ik was gefascineerd toen ik in de kooi stond en ze onder water kon bekijken. Dat is beter toch? Wij als mens in de kooi en het dier in de natuur.
Door het grote verschil in hoog en laag tij is het water niet erg helder maar soms zag je een enorme Engelvis voorbij zwemmen. Het rif blijkt zo divers en kleurrijk en rijk met sealife zoals het Great Barrier Reef. Maar doordat het water met zo’n grote kracht door het gebied gaat, zie je vooral zand op het rif. Maar ze hebben ook manta’s, dugong’s, zeeschildpadden en krokodillen, dus zwemmen wordt afgeraden. Omdat het zo afgelegen is, heeft het gebied een enorme diversiteit aan sealife en een spectaculair ecosysteem. Dat is wat er gebeurt als je een plek hebt waar mensen niet zo makkelijk kunnen komen. The Kimberley is één van de oudste en dunst bevolkte gebieden van de wereld en is pas in 1880 ontdekt.
Door het grote verschil in hoog en laag tij is het water niet erg helder maar soms zag je een enorme Engelvis voorbij zwemmen. Het rif blijkt zo divers en kleurrijk en rijk met sealife zoals het Great Barrier Reef. Maar doordat het water met zo’n grote kracht door het gebied gaat, zie je vooral zand op het rif. Maar ze hebben ook manta’s, dugong’s, zeeschildpadden en krokodillen, dus zwemmen wordt afgeraden. Omdat het zo afgelegen is, heeft het gebied een enorme diversiteit aan sealife en een spectaculair ecosysteem. Dat is wat er gebeurt als je een plek hebt waar mensen niet zo makkelijk kunnen komen. The Kimberley is één van de oudste en dunst bevolkte gebieden van de wereld en is pas in 1880 ontdekt.
Na de ochtend bij de horizontale watervallen vlogen we met ons watervliegtuigje in zo’n 45 minuten over de Buccaneer achipel (spectaculair!) naar One arm point en Cape Leveque, het uiterste puntje waar je wel met de auto (4WD) kunt komen en werden we opgepikt door een truck.
We kregen een rondleiding van een Aboriginal door hun dorp met uitleg over de historie en maakten nog een paar tussenstops. De Aboriginal cultuur is echt heel interessant. In Beagle Bay heb je een kerkje wat gedecoreerd is met ‘Mother of Pearl’, de parelschelp.
Maar daarna was het nog 2 uur over een zandweg terug naar Broome. Oké, dat was een ander verhaal maar goed te doen.
Wat een dag en wat voelde ik me een gelukspoeperd. Een paar andere bedrijven hebben me toegezegd om mee te gaan met hun tour en ik kan niet wachten!
3 weken geleden ben ik heftig op zoek gegaan naar een kamer want ik moest uit het Caravan park. Broome is gek genoeg enorm duur om iets te huren en de backpackers beginnen binnen te stromen. Het werd er dus niet makkelijker op om een kamer te vinden. Op Facebook kwam niets voorbij onder de 200 dollar per week en zodra dat wel was, was een andere backpacker me al voor. Dus besloot ik een berichtje op de Broome facebook pagina te plaatsen. Ik had dit uitgesteld en gewoon random mensen gevraagd of ze iemand kenden die een kamer verhuurden maar zonder resultaat.
Mijn laatste optie was om iets op Facebook te plaatsen want je weet maar nooit wat voor creeps er op af komen. Ik kreeg meteen een aantal reacties en pikte er een paar uit.
Ik was zo gelukkig toen ik aan kwam op de eerste plek en de vrouw super spontaan naar me toe kwam en ik het huis zag. Niet perfect maar het voelde goed. De tweede plek was bij een vrouw en 2 kinderen van een jaar of 8 en 10 die eigenlijk alleen iemand zochten om op hun Sint Bernard te passen die opgeleid was als hond voor therapie in bijvoorbeeld de gevangenis of met gehandicapten.
Ze was te bang dat hij zou worden gestolen (dat is zo’n ander ding in Broome, niet echt veilig). Maar die kinderen! Ik werd er niet goed van en we waren misschien 20 minuten binnen! Al kon ik daar gratis blijven had ik het nog niet gedaan. De hond was wel super schattig trouwens.
De derde plek was bij een vrijgezelle vent met een vervallen huis tegen het vliegveld aan. Aardige man, maar nee bedankt. De vierde zal ik maar niet over beginnen want een Nederlandse achterstandwijk zou een paradijs zijn tegenover de plek waar dat huis was. Daar ben ik niet eens naar binnen gegaan.
Het werd dus de eerste. Een dag later kon ik al inhuizen.
Ik was zo blij dat ik eindelijk een vast dak boven mijn hoofd had dus ik ging volle moed naar mijn nieuwe verblijf. Moeders, zoon en een Duitse backpacker. Ik nam een biertje met ze en het eerste wat ze vertelden was dat ze alle huissleutels kwijt waren en het huis niet op slot konden doen.
De zoon was zo stoned als iets en de moeder zat flink in de olie.
Daarna vertelden ze me dat er al twee keer was ingebroken en spullen uit haar kamer gestolen waren terwijl ze lag te slapen. Ik dacht: “Oh mijn god, waar ben ik nou toch terecht gekomen?! M’n onderbuikgevoel is niet meer zo betrouwbaar.’
Ik probeerde al mijn belangrijke spullen te verstoppen en sliep met mijn beurs, telefoon en sleutel in mijn kussensloop. Het eerst wat ik de volgende dag deed na het werk was een slot kopen voor mijn slaapkamerdeur, ik heb de mountainbikes in mijn slaapkamer geparkeerd en met 2 sloten vastgezet aan een rek.
Wat ik dus al van heel veel Broome bewoners heb gehoord is dat er een Aboriginal gang rond struint door Broome die dus continu inbreken. Ik heb het al van zoveel verschillende mensen gehoord en ze hebben het altijd over ‘een aantal Aboriginal kinderen’.
Omdat ik alleen in de voortuin bereik heb bel ik ’s avonds in de voortuin met Ray en een paar dagen terug zag ik dus een groepje Aboriginal kinderen voor ons huis struinen (ik zat in het donker). Eentje verschool zich achter een auto die voor ons huis geparkeerd staat. Ik liep ernaartoe om te kijken wat er gaande was en daarna liep het groepje weg. Ik heb het er niet op.
Maar ik moet eerlijk bekennen, hoe laks en een beetje vreemd moeders en zoon ook zijn, het zijn echt goede mensen. Ze geven werkelijk nergens iets om, kan best een goed gesprek hebben met de zoon als hij niet super stoned is en ik kan goed opschieten met de Duitse backpacker. Ze hebben een super mooie tuin in Balinese stijl en in de achtertuin een enorme jacuzzi.
En het is allemaal een ervaring toch?
Soms hebben we een spontane ‘familie’-avond en kijken we een filmpje met een matras voor de tv. Andere avonden gaan we, nadat ik terug kom van het werk, naar het strand met een biertje en een wijntje en zitten we op een picknickdeken naar de zonsondergang te kijken. Ook al kunnen moeders en zoon soms elkaars hersens in slaan en is het behoorlijk ongemakkelijk om daar tussen te zitten terwijl ze elkaar de huid vol schelden, het blijven lieve mensen tegen mij.
Afgelopen maandag mocht ik mee met een andere tour: 4 wheel drive tour naar Cape Leveque en Cygnet Bay, een parelfarm. Het is een man, Don, die een bedrijfje heeft in privé tours per 4 wheel drive.
Ik mocht mee, mijn lieve collega, een butler en een porter. Wat was dat een geweldige dag. We gingen naar een paar plekken waar ik al geweest was maar wat was het gaaf met Don. Hij heeft zoveel kennis en het was zo relaxed. We zijn naar een afgelegen strand geweest waar dinosaurus voetafdrukken zijn, opnieuw naar beagle bay, Lombardina (een ander super kneuterig, knus Aboriginal community) en reden een paar kilometer over het strand bij Cape Leveque waar we hebben gezwommen.
Ik en Ray hadden gepland om 4 dagen te gaan kamperen, maar omdat ik dus de eerste dag met Don mee kon in de tour is Ray alleen naar Cape Leveque gereden, zodat we erna daar konden blijven om te kamperen. We eindigden de tour met Don bij Cygnet Bay, de parelfarm en kregen een rondleiding en uitleg over het proces (ik zal jullie er niet nog een keer mee lastig vallen maar ik blijf het interessant vinden). Ze opende zelfs een levende schelp om te checken of er een parel in zat. En ja hoor.
Het einde van de dag was het aller beste; Giant tides tour en Waterfall Reef. Cygnet Bay bood ons ook dat aan om het dus ook beter te kunnen verkopen.
Oh mijn god, ik kan gewoon niet omschrijven hoe prachtig mooi dat was. Een ander wereldwonder. We gingen met z’n zessen (Ray mocht ook mee) op de boot, zagen wat zeeschildpadden onderweg en sjeesden door de Buccaneer Archipel naar onze eerste stop. En dat was zo’n verassing. Door dus het enorme tij wat maar een aantal dagen 2x paar maand ontstaat stoomt het water met een enorme kracht langs de eilandjes af. Er waren enorme draaikolken van een 6 meter breed. Het was zo’n illusie want we voeren met onze boot tegen de stroming in en het leek net of we weg geduwd werden maar als je naar het eilandje keek bleven we op dezelfde plek. Het water stroomde met zo’n belachelijke kracht. Ze zeggen dat het water tijdens het tij met een snelheid van 20km per uur stroomt. Nee, ik kan het niet goed omschrijven en de foto’s laten niet zien hoe bijzonder het is.
Daarna gingen we door naar het waterval rif. Door het zakken van het tij komt een paar uur een enorm koraalrif bloot te liggen waardoor een waterval ontstaat. Ik was echt sprakeloos. Ik heb een aantal watervallen gezien maar nog nooit in mijn leven heb ik zoiets gezien. Wauw.
Ze zeiden dat je de vissen van het rif af ziet stromen en het is ongelofelijk hoe zo’n rif kan blijven bestaan. Nergens in de wereld bestaat zoiets. Ik kan niet genoeg foto’s laten zien.
De dagen erna hebben we gekampeerd, gebarbecued, uren over het afgelegen strand gelopen, schelpen gezocht, haaien gezien, marshmallows en bananen met chocola gebakken in het kampvuur en nog veel meer gegeten. Life’s good.
Foto kamperen auto
Foto cape leveque
Ik mocht naar huis rijden over de 2 uur durende losse zandweg. Ik heb behoorlijk met mijn billen geknepen. Het was toch wat anders met onze ouwe Landrover in vergelijking met de splinternieuwe Toyota landcruiser van Don. Ik denk dat de Landrover wat te lijden heeft gehad en we misschien wat schroeven zijn verloren. Maar ik genoot van het glijden door het losse zand met 70km/u.
… Tot je op de irrigatie komt! Verschrikkelijk!
Foto ik in de auto zandpad
Maargoed, er moet natuurlijk ook gewerkt worden. Maar ik ga echt met plezier naar het werk. Ik voel me echt zo’n geluksvogel. Goed voor mijn Engels ook. Het voelt zo goed als gasten je bedanken voor je hulp en ze een geweldige dag hebben gehad op een tour. En HRM organiseert regelmatig leuke lunches, je krijgt korting in de verschillende restaurants, je kunt dagelijks gratis yoga-lessen doen en deze maand kun je naar gratis box-lessen! Genoeg te doen dus.
Hoe is het in Nederland? Ik begreep dat jullie heerlijke warme dagen hebben gehad! Dus de Lente is begonnen… Hier begint het droge seizoen waar iedereen naar uitkijkt. Het is continu stinkend heet geweest en de luchtvochtigheid maakt dat je meteen zweet als je buiten komt. Alles is nat ’s ochtends door de luchtvochtigheid. Sommige dagen is het zo genieten in de morgen omdat het lekker koel is (en koel hier is 26 graden) en merk je dat iedereen daarvan geniet.
Iets anders dus als in Nederland maar ook hier wordt geklaagd over het weer 😉
Oh en de manta’s beginnen te komen!!! Ik was aan het hardlopen een week geleden en zag een enorme zwarte vlek in het water, een Manta ray! Een paar meter van het strand af in de branding! Dat is dus één van mijn favoriete dieren. Hoe gaaf!
Manta ray
Oké, tijd om te stoppen.
Tot snel!
Nog een laatste foto van de Broome zonsondergang
Foto zonsondergang
Foto kamelen