8-10-2018
Ik kijk uit het raampje van het vliegtuig waar ik nu in zit en wat vind ik het toch elke keer heerlijk om te vliegen. Het voelt als een vrijheid. Ik vlieg naarrrrrrrrr.......... Adelaide, vanuit Darwin.
Phoe het was een heel gedoe en geregel om de auto naar de monteur te trekken met een vrachtwagen naar de de andere kant van Perth, eindelijk een bedrag te ontvangen om de auto te maken en de vervolgstappen te regelen. Om een lang verhaal kort te maken (want zoals je weet ben ik goed in lange verhalen), de kosten om de auto te laten maken was 8000 dollar en dat waren we niet van plan. Tijdens dat we alle opties aan het bekijken waren kreeg Ray werk aangeboden voor een paar dagen in Broome. Dat was eigenlijk nog niet zo verkeerd want dat zou de auto terug betalen en het zou het een stuk minder pijnlijk maken. Top doen we. Maar wat doe ik dan? Dagen ben ik bezig geweest werk in Broome te vinden en mijn opties te bekijken. Ik belde weer alle whale watching bedrijven op, toeristenboten en andere opties maar het is het einde van het walvissen seizoen en einde toeristenseizoen. Ze moesten zelfs personeel kwijt. En ik ga dus echt niet terug naar Broome zodat ik kan duim draaien. Dat heb ik al eens gedaan en doe ik niet nog eens hoe leuk ik Broome ook op het einde vond. Mijn laatste optie was Paspaley. Ik belde personeelszaken, maar zonder resultaat. Voordat we vertrokken vroegen ze me om te blijven voor transport naar Darwin maar ik wilde reizen dus dat wees ik af. Nu kreeg ik te horen dat ik toen geen nee had moeten zeggen. Maar ach, als we toch allemaal in de tijd konden kijken was het leven niet meer zo verrassend toch? Ik heb echt alle opties bekeken, want naar Bali vliegen kost zelfs maar 100euro. Maar toen bedacht ik me de schipper van de boot te bellen. De Clare II is nu in Darwin en ik zou het altijd kunnen proberen. De schipper lachte en zei dat er eentje op de boot werkte waar hij eigenlijk toch vanaf wilde dus ik was aangenomen. Dezelfde dag boekte ik m'n vlucht naar Darwin en een week later zat ik in het vliegtuig om 2 dagen later te beginnen. Geweldig hoe makkelijk het kan gaan! Ik kon zelfs op de boot blijven slapen tijdens dat we aan land waren. En ik voelde me eindelijk weer relaxed na dat telefoontje. Er was weer een plan, ik kreeg weer energie en we plande een aantal super leuke tripjes rondom Perth. Dit was denk ik het eerste moment dat we allebei weer de reisspirit terug kregen.
Rottnest Island Een toeristen trekpleister rondom Perth is Rottnest Island. Een klein eilandje op 45 minuten varen van Perth. En je kunt er eigenlijk alleen rond op de fiets. Perfect! Dus de mountainbikes werden flink gepoetst en 's ochtends om 6.00u, op mijn verjaardag, zaten we op onze fiets om naar de haven te fietsen. Perth heeft een super mooie fietsroute door de duinen en de zee is prachtig! We sprongen op de boot en na 45 minuutjes varen konden we het eiland verkennen. Rottnest Island is bekend om zijn qoukka's, nergens anders ter wereld te vinden en oh zo schattig. Het is een beetje een kruising tussen een rat en een kangaroo. Ray vroeg de informatiedesk op welke plek je de meeste kans hebt ze te vinden. Ze keek Ray een beetje vreemd aan en zei; "overal". Maar ze waren dan ook overal. Je moest uitkijken dat je niet over ze heen fietsen.
Wat een prachtig eiland. Uren en uren fietsen van baaitje naar baaitje. En elke baai was weer adembenemend. Helaas was het nu te koud maar je hebt zelfs snorkel routes. En op de terugweg gaf de schipper nog even een praatje en feliciteerde me via de speaker op een volle ferry. Ray moest zo lachen.
Duiken Rottnest Island Voor m'n verjaardag kreeg ik 2 duiken op rottnest Island. Ik kon niet wachten om mijn nieuwe duikspullen eindelijk uit te testen en weer te kunnen duiken. Maar het viel verdomd tegen. Er was een flinke stroming en doordat mijn duikvest een tijdje niet gebruikt was bleef een knop hangen waardoor op een aantal meter diep m'n vest vol liep met lucht en ik met een vaart oppopte op de oppervlakte van het water. Hoe gênant terwijl iedereen van de boot kon zien hoe ik als een groentje boven water plopte. Ik was daarna bloednerveus want wat als het weer gebeurt en ik dieper ben of mijn nieuwe ademautomaat niet werkt?! Dat heb je toch wel nodig onder water... De stroming hielp dus ook niet echt mee. De duik was echter prachtig en aan het einde van de duik vond ik zelfs nog een schelp waar we al maanden naar op zoek zijn die ook nog wat geld waard is ook. De tweede duik begon Ray wat vreemd gedrag te vertonen. Hij zei dat we een 'search and recovery' (onderdeel van de cursus 'rescue diver') gingen doen voor mijn duikcursus die hij me aan het leren is en hij nam een zak mee met iets erin. Wat is hij in vredesnaam van plan? Waarom moeten we tijdens deze duik ineens de search en recovery doen? Ik werd er eigenlijk een beetje chagrijnig van want ik was al niet zo comfortabel onder water deze keer. Afijn, we begonnen de duik en Ray gebaarde dat ik vooruit moest gaan zwemmen en hij zou volgen. Maar er was zo'n slecht zicht onder water en toen ik me omdraaide zag ik hem niet meer! Ik lichtelijk (of eigenlijk behoorlijk) in paniek en ik was wild om me heen aan het kijken tot ik een tik op m'n schouder voelde... We hadden elkaar weer gevonden. Hij gebaarde nu dat ik op dezelfde plek moest blijven en ik hem daarna kon volgen. Het voelde als een eeuwigheid en door de storming had ik moeite om me vast te houden aan de rotsen. Ik zag Ray weer terug komen en moest hem volgen. En daar zag ik het kistje, een prachtig houten kistje en Ray had de Go Pro klaar om het tafereel te filmen. Ohjeej, wat gaat er gebeuren, dacht ik, maar ik had natuurlijk al een vermoeden. Ik opende het kistje en er kwamen twee dobbertjes omhoog met een visdraad, daaraan een hartje met 'will you marry me' erop geschreven en een gouden ring met diamantjes. Ik was in shock! Je weet niet hoe je moet reageren met een ademautomaat in je mond en wanneer je heen en weer wordt gewiegd door de sterke stroming. Ik kon geen ja zeggen maar heb een aantal keer ja geknikt en mijn duikbril liep bijna vol met water door mijn lach die ik had van oor tot oor. Ik hoorde Ray lachen en het was toch wel een heel speciaal moment. Toen we omhoog kwamen zei de man van de duikschool: "Hebben jullie de walvis gezien? Er zwom er eentje vlak naast jullie en ik dacht echt dat jullie hem gezien zouden hebben". "Nee ik heb niks gezien, ik ben net ten huwelijk gevraagd!" zei ik, nog steeds vol adrenaline en flabbergasted. En iedereen begon te klappen en ons te feliciteren.
Terug op de boot Vrijdag 31 augustus zei ik Ray gedag en vloog ik van Perth naar Darwin. Een vriend pikte me op en dropte me meteen op de boot. Een andere vriend, waarbij ik een tijdje in huis had gewoond in Broome, bleek heel toevallig ook in Darwin te zijn. Ik stuurde hem een berichtje waar hij was en of hij ergens een biertje wilde drinken. Ik kreeg meteen een bericht terug of ik naar buiten kon komen. Ik dacht; wat is hier gaande? Ik loop naar buiten en daar staat hij. Op het bruggetje van de boot. Hij bleek de laatse 8 weken bezig zijn boot klaar te maken en de boot is zowat naast de onze geparkeerd. Ongelofelijk. Een paar uur later stond ik in de kroeg met de duikers en een paar vrienden van Ray. Het was weer als van ouds en ik genoot. Helaas verdween dat heel snel toen we begonnen met werken. Een kan het niet mooier maken, het werk was echt shit! Het was zo anders dan het werk wat ik in Broome deed op dezelfde boot. Dit was meer fabriekswerk. De boot was vol met jonge backpackers die elke avond bierpong deden. 25 mensen op de boot deze keer. En begrijp me niet verkeerd, ze waren allemaal even aardig (je hebt natuurlijk altijd uitzonderingen) maar er was gewoon te veel drama. Soms leek het net een soapserie. Dat krijg je met een deel vrouwen op de boot denk ik. Het mooie was dat we zowat elke dag tijgerhaaien rondom de boot hadden. Wat een prachtige beesten.
Ik heb in totaal 3 tripjes gedaan en elke dag baalde ik weer dat ik moest werken en elke dag aan het einde van de dag kon ik weer lachen dat de dag voorbij was. De schipper, dezelfde als voorheen, was deze keer echt een kwal en kon zo lelijk doen.
Ik heb vaak gedacht dat ik wilde stoppen maar ik had een paar goede maatjes op de boot en als ik ergens mijn zinnen op zet dan doe ik het ook. En weetje, nu is het voorbij, ik ben gisteren van de boot af gekomen, en dan kijk ik er eigenlijk toch wel met veel plezier op terug. Haha wat gek he het menselijk brein. Maar één ding is zeker; Dat werk doe ik noooooit meer! Ik was zo blij om van die boot af te gaan.
Tussen de 10-12 daagse trips door bleef ik in een hostel in Darwin. Heb ik het enorm naar mijn zin gehad met nieuwe vrienden en flink wat biertjes gehad in de straat waar Darwin om draait, Mitchell street. En soms leer je iemand kennen waar je vanaf de eerste minuut een klik mee hebt net of je iemand al 10 jaar ken - wat heb ik een aantal geweldige avonden gehad in Darwin met goed gezelschap - maar soms leer je ook mensen kennen waar je het tegenovergestelde mee hebt. Ik werd m'n eerste nacht na m'n tweede trip gewekt door een nieuwe kamergenoot die me vroeg of ik in zijn bed wilde kruipen. WAT?! Echt niet! Wat een creep. Elke dag vroeg hij me wel iets ongepast. Toen er nog 3 Italianen en Spaanse bij kwamen (terwijl het een vier persoons kamer was) en ze me elke nacht wakker hielden, had ik er genoeg van en vertrok ik naar een andere kamer. En geloof het of niet, het is een enorm hostel met zoveel kamers en toen ik gisteren incheckte en ik de kamer opende bleek dat ik precies dezelfde kamer had gekregen met dezelfde mensen. NEEEEEEEE! Ik rende gauw naar beneden en vroeg voor een nieuwe kamer. Pff het hostelleven...
Tussendoor ben ik ook nog even naar Berry Springs geweest. Ik keek er zo naar uit om even uit Darwin te zijn. En geloof het of niet, we komen aan bij Berry Springs en er blijkt een krokodil gesignaleerd te zijn en je mag daarom niet zwemmen. Ik moest zo lachen. Dat is echt de 'story of my life' in Australië. Maar het was toch echt prachtig. We dronken een paar biertjes in het parkje naast de springs en we gingen weer terug naar Darwin.
Nu ben ik aan het wachten op mijn vlucht naar Adelaide. Ray is een cursus aan het doen in Adelaide. We hebben een nieuwe auto gekocht ennnnnnn ik kom over 2 weken naar Nederland! Een bliksembezoek maar dan kan ik iedereen in ieder geval weer zien. En ik ben zo blij want ik heb vrijwilligerswerk gevonden in Adelaide in een Koala and wildlife hospital! Dat is dus echt mijn droom. Over 2 dagen begin ik, net voordat ik naar Nederland ga. Zo spannend en super leuk! Het ziet er allemaal weer rooskleurig uit. I love my life!
Veel liefs